وقتی که کتابی در دست می‌گیری٬ کتاب تو را در بر می‌گیرد٬ احساسات و افکارت را به بازی خویش می‌گیرد و تو را متعلق به خویش می‌سازد. وقتی که به انتهای یک فصل می‌رسی اجازه داری نفسی را که در ان مدت حبس کرده‌ای بیرون بدهی٬ چشمهایت را ببندی و بخش‌هایی را که به تو واگذار شده در ذهنت بسازی. اگر کتابت بخواهد تو را عاشق می‌کند و اگر بخواهد مغموم٬ اگر بخواهد دانایی و اگر بخواهد آرامش می‌بخشد.

اگر جز این بود٬ کتاب نیست٬ صفحاتی است آغشته به مرکب...