در رو که باز کردم یه هو ترسیدم و در رو دوباره ول کردم که بسته بشه. دو قدم رفتم عقب و شماره‌ی بیضی گنده‌یی که روی در بود رو نیگاه کردم: ۱۰۴۳ ... اتاق خودم بود. دو باره در رو باز کردم و رفتم توی اتاق. چرا اینجا اینقدر مرتب هستش و تمیز!!!
چراخ‌های روشن توی شب، نورپردازی هم شده. کم کم به ذهنم که فشار میومد یادم می‌افتاد. صبح که اتاقم رو تمیز کردن بعد دیدم کلی هم شلوغه و شروع کردم به جمع و جور کردن. ولی احتمالا روز بوده و توی نور روز زیاد تفاوت اخساس نمی‌کردم. پس چرا چراغ‌ها رو روشن گذاشته بودم!
جالبه...