جوابم داد که

قتل این خسته به شمشیر تو تقدیر نبود
	ورنه هیچ از دل بی​رحم تو تقصیر نبود
من  دیـوانـه چو زلـف تو رها می​کـردم
	هیچ  لایـقتـرم  از  حلقه  زنـجیـر  نبود
یا رب ایـن آینه حـسن  چه جوهر دارد
	کــه  در او  آه  مرا قـوت  تاثـیـر  نبود

... حافظا ... بنده را تقصیر نَبُود!