گاهی در اوج بدبختی (از نوع کاری فعلا) وقتی فردا ۲ ساعت ارائه داری و برای درست کردن ۲۰-۳۰ تا اسلاید چند ساعت بیشتر وقت نداری، وقتی دلت گرفته و کار و زندگی حتی وقت نمی‌ده که بری تو خودت و ... میای یه چرخی بزنی توی اینترنت، وبلاگ‌ها رو باز می‌کنی و شروع می‌کنی به خوندن و اولین نوشته رو که می‌خونی، حرف دل یکی از دوستان، بقیه رو می‌بندی و نفسی که بی‌اختیار مدتی حبس‌اش کردی رو با آه آرومی می‌دی بیرون، مقاله‌یی رو که باید ارائه بدی رو می‌ذاری جلوت و ادامه می‌دی. و حس می‌کنی که اون ۳-۴ تا جمله ساده چقدر به دلت نشسته و ...