یک نکته‌ی عجیب‌ای در دو زبانه شدن وجود داره٬ حالا نمی‌دونم که چقدر خوب یا بد هست ولی این طوری هستش٬ اون‌هم اینه که زبان بیان احساسات و یا تاثیر کلمات خیلی فرق می‌کنه. مثلا توی انگلیسی Dear خیلی کلمه‌ی ساده و نرمال‌ای برام هست ولی «عزیزم» خیلی کلمه‌ی متفاوتی هست ... یعنی واقعا این دوتا ترجمه‌ی همدیگه نیستند. همین‌طور خیلی کلمات و عبارات دیگه.

عجیب‌تر از همه‌ی این‌ها وقتی بود که اولین بار توی این فستیوال سینمای دیاسپورا (مهاجرت) فیلم‌های ایرانی ساخته شده در خارج از کشور رو دیدم و خیلی توی ذهنم عجیب بود وقتی توی یه فیلم به زبان فارسی صحنه‌ی عاشقانه‌‌ی آن‌چنانی یا سکسی دیدم!! در حالی که همین فیلم اگر به زبان انگلیسی و بار هنرپیشه‌های غیر ایرانی بود شاید خیلی نرمال به نظرم می‌رسید!! یه kiss ساده هم توی چنین فیلمی برای من کلی عجیب و یه جوری خارج از حیطه‌ی عرف بود.

خلاصه به گفته‌ی این آدم باسوادها زبان و فرهنگ خیلی به هم وابسته هستن.